فیبروم رحمی

فیبروم رحمی:

کم خونی،خستگی زیاد و دردهای شدید در ناحیه شکم و لگن در بسیاری موارد ناشی از فیبروم های رحمی در زنان است.حدود25%خانمها به خصوص در سنین بالای 40سالگی از خونریزی های طولانی مدت تر از دوره قاعدگی و دردهای آزاردهنده در ناحیه شکم،مهره های کمر و لگن و حتی تکرر ادرار شکایت دارند.عامل اصلی چنین نشانه هایی به فیبروم رحمی باز می گردد.فیبروم در واقع همان بافت عضلانی رحم است که به صورت غیرطبیعی رشد کرده و به شکل توده ای در آمده است. معمولا این توده در جدار رحم رشد می کند و بسته به موقعیت قرارگیری اش علائمی چون خونریزی و دردهای شدید به همراه دارد.احتمال بروز فیبروم های رحمی با افزایش سن از 35سالگی تا50سالگی است.کم خونی،رنگ پریدگی و خستگی زیاد در کنار دردهای شدید در ناحیه شکم،لگن و مهره های تحتانی کمر ممکن است ابتدا با دردهای آپاندیسی و نیز کیست تخمدان اشتباه گرفته می شود،اما در بسیاری موارد ناشی از فیبروم های رحمی است.فیبروم ها بیش از هر چیز از زمینه های ژنتیکی و نژاد نشات می گیرد،اما عامل مهم دیگر در بروز فیبرومها تغییرات هورمونی است.به بیان دیگر فیبرومهای رحمی بیشتر در کسانی روی می دهد که سابقه وجود این بیماری را در بستگان نزدیک خود مانند مادر و خواهر داشته اند.

زنانی که در خطر فیبروم های رحمی اند:

فیبروهای رحمی در کسانی که هرگز حامله نشده اند یا اولین حاملگی شان در سنین بالاتری رخ داده و همین طور کسانی که چاق هستند،بیشتر دیده می شود.مطالعات نشان داده که مصرف سیگار نیز در بروز این نوع فیبروم ها موثر است،اما در کسانی که بیش از دو حاملگی داشته اند،این فیبروم ها کمتر دیده می شود و مصرف قرص های پیشگیری از بارداری نیز ممکن است بر کاهش خطر به وجود آمدن فیبروم ها موثر باشد.فیبرومها در بسیاری موارد طی بارداری و افزایش تغییرات هورمونی ایجاد می شود یا شخص از وجود آن در این دوران مطلع می شود.چرا که برخی فیبرومها از نظر اندازه و موقعیت قرار گیری ممکن است هیچ ناراحتی برای بیمار ایجاد نکند و برحسب اتفاق در سونوگرافی دیده شود و با مصرف دارو یا پس از یائسگی نیز خود به خود از بین برود.به همین دلیل به ندرت دیده شده است فیبروم رحمی به سرعت رشد کند یا حتی حالت بدخیم و سرطان پیدا کند.

درد و خونریزی شدید را جدی بگیرید:

از آنجا که در برخی خانمها، فیبروم به دردهای شدید در ناحیه شکم و لگن منجر می شود و با اختلالات ادراری،خونریزی نامنظم و طولانی تر از دوران قاعدگی همراه است برای بیمار آزاردهنده بوده و باید رفع آن اقدام شود. اگر اندازه فیبروم خیلی بزرگ شود یا سریع رشد کند،باید تحت عمل جراحی قرار بگیرد،چون رشد سریع،علامت خوبی برای این نوع غده ها تلقی نمی شود و حتی بزرگ شدن آن می تواند به دستگاه ادراری فشار آورده و منجر به ایجاد مشکلاتی برای کلیه و مجاری ادراری شود.حتی تداوم این خونریزی می تواند بیمار را با کم خونی شدید مواجه کند.تشخیص فیبروم رحمی از طریق معاینه،سونوگرافی و در مواردی MRI است.مسلما اگر نتیجه بررسی ها وجود فیبروم را تائید کند،اولین قدم درمانی از طریق دارو خواهد بود و پس از نتیجه نگرفتن از آن و در صورت ضرورت،درمان جراحی و برداشتن فیبروم ها توصیه می شود،اما اگر بیمار در سن باروری نباشد،ممکن است عمل جراحی فیبروم با برداشتن رحم همراه شود.

احتیاط:شرط درمان فیبروم در بارداری:

در بارداری فیبرومها اغلب رشد نمی کند،اما بر اساس محل قرار گیری به ندرت می تواند منجر به سقط شود یا در نحوه زایمان اختلال ایجاد کند.البته گاهی در نیمه دوم حاملگی بر اثر کاهش خونرسانی به فیبروم این غده کوچک شده و بیمار دچار درد،تب،تهوع و استفراغ می شود،اما به دلیل خونریزی شدید هنگام عمل جراحی فیبروم،انجام این عمل باید تا مدتی پس از زایمان به تعویق بیفتد،مگر آنکه فیبروم به دلیل شرایط خاص،بارداری را در شرایط اورژانسی قرار دهد. کنترل در باردارانی که فیبروم دارند فقط باید از طریق مسکن صورت بگیرد و باردار باید در نظر داشته باشد که خطر زایمان زودرس و زایمان به طریق سزارین و همین طور عفونتهای پس از زایمان برایش وجود دارد و به همین دلیل باید با دقت بیشتری تحت نظر پزشک متخصص قرار بگیرد.